کد مطلب:148663 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:130
امام حسین کانون همه ی فضایل
مورخین از شیخ كمال الدین بن طلحه نقل می كنند كه گفت: امام حسین علیه السلام مهمان را گرامی می داشت، سائل را محروم نمی كرد، صله ی ارحام می نمود، با فقرا مجالست و معاشرت داشت و آنها را سوار بر مركبش می كرد و نیازمندان را به اهدافشان می رسانید، برهنگان را می پوشانید، گرسنگان را سیر می كرد، در علم و فصاحت سرآمد مردم زمانش بود، دو انگشتر داشت، در نقش یكی نوشته بود: «لبا اله الا الله - عدة للقاء الله؛ خدایی جز خدای یكتا و بی همتا نیست - آماده ی لقای خدا هستم.» و در دیگری نوشته بود: «ان الله بالغ امره - حسبی الله -
لكل اجل كتاب؛ خداوند فرمایش را به هدف می رساند - خداوند مرا كافی است - برای هر اجل (پایان عمر) وقت نوشته شده (و مقدر) می باشد.» [1] .
امام حسین علیه السلام همیشه معطر و با لباس منظم و نیك و باشكوه خاص بود، همواه جوانان بنی هاشم، اسب سوار با شمشیرهای برهنه، ملازم ركاب او بودند (و از او پاسداری می كردند زیرا او مرد مبارزه بود و احتمال خطر گزند دشمن نسبت به او زیاد بود) و روش نیك، شیوه ی سخن گفتن، حسن سلیقه و نظم او در امور، نمونه و بسیار جالب بود. [2] .
لكل اجل كتاب؛ خداوند فرمایش را به هدف می رساند - خداوند مرا كافی است - برای هر اجل (پایان عمر) وقت نوشته شده (و مقدر) می باشد.» [1] .
امام حسین علیه السلام همیشه معطر و با لباس منظم و نیك و باشكوه خاص بود، همواه جوانان بنی هاشم، اسب سوار با شمشیرهای برهنه، ملازم ركاب او بودند (و از او پاسداری می كردند زیرا او مرد مبارزه بود و احتمال خطر گزند دشمن نسبت به او زیاد بود) و روش نیك، شیوه ی سخن گفتن، حسن سلیقه و نظم او در امور، نمونه و بسیار جالب بود. [2] .
[1] چهاره معصوم عمادزاده، ص 618 تا 625، به نقل از مدارك مختلف.
[2] تاريخ ابن عساكر، ص 336.